غزل شماره 294 حافظ: در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع - وبلاگ آموزش شبکه

به گزارش وبلاگ آموزش شبکه، غزل شماره 294 حافظ حاصل کار شعر و شاعری او در عنفوان جوانی و در زمان شاه شیخ ابواسحاق بوده که به استقبال از غزل سلمان ساوجی سروده شده است. حافظ در این غزل خود را به شمعی تشبیه می کند که آنچنان به عشق محبوب خود وفادار است که در میان خوبان به سوختن مشهور شده و در شب نشینی های ازجان گذشتگان و رندان کوی یار شرکت می کند.

وبلاگ آموزش شبکه | سرویس فرهنگ و هنر

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع

شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

روز و شب خوابم نمی آید به چشم غم پرست

بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع

رشته صبرم به مقراض غمت ببریده شد

همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع

گر کمیت اشک گلگونم نبودی گرم رو

کی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمع

در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست

این دل زار نزار اشک بارانم چو شمع

در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست

ور نه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع

بی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است

با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع

کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت

تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع

همچو صبحم یک نفس باقیست با ملاقات تو

چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع

سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین

تا منور گردد از ملاقاتت ایوانم چو شمع

آتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت

آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

برای رسیدن به مراد دلت آرامش خود را از دست داده ای تا جایی که همگان به راز دل تو پی برده اند. دوست داری او به ملاقاتت بیاید تا جان تازه بگیری. از فرصت های به دست آمده استفاده کن. صبر داشته باش، کمی صبر و شکیبایی به همراه اراده ای قوی، مسائل و سختی ها را برطرف می کند. با کسی که تو را دوست دارد با غرور و تکبر رفتار نکن زیرا در صورت از دست دادن او دچار حسرت و ندامت خواهی شد. به جای گریه و زاری و ناامیدی، از خداوند بخواه تا گره از مسائلت باز کند.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 295 - سحر به بوی گلستان دمی شدم در باغ

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 294 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 294 حافظ

بیت اول

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع

شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

در عشق تو مانند شمع در میان خوبان به وفاداری شهرت دارم و چون شمع در کوی عاشقان فداکار و رندان، شب نشینی و شب زنده داری می کنم.

✦✦✦✦

بیت دوم

روز و شب خوابم نمی آید به چشم غم پرست

بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع

از بس همچون شمع از دیده اشک آتشین روان می کنم، روز و شب به چشمانم که غمزده درد عشق است خواب نمی آید.

✦✦✦✦

بیت سوم

رشته صبرم به مقراض غمت ببریده شد

همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع

هرچند ریسمان صبر و شکیبایی من با تیغ قیچی غم تو قطع شده، باز هم در آتش عشق تو، چون شعله شمع لرزان و خندانم.

✦✦✦✦

بیت چهارم

گر کمیت اشک گلگونم نبودی گرم رو

کی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمع

اگر اشک سرخ فام من مانند اسبی تندرو جولان نمی داد، هرگز راز پنهان سوز عشقم مانند شمع آشکار نمی شد.

✦✦✦✦

بیت پنجم

در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست

این دل زار نزار اشک بارانم چو شمع

دل بیمار و خسته ام که اشک می ریزد در میان اشک و آه هنوز مشغول فکر کردن به تو و سرگرم عشق توست.

✦✦✦✦

بیت ششم

در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست

ور نه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع

در شب دوری و فراق به من اجازه وصال بده وگرنه مانند شمع جهان را از درد عشقت می سوزانم.

✦✦✦✦

بیت هفتم

بی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است

با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع

روز من بدون چهره جهان آرای آفتاب مانند تو همچون شب تار است و با آن که در عشقت به مرحله کمال رسیده ام، مانند شمع در حال گداختن و کاستن به سر می برم.

✦✦✦✦

بیت هشتم

کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت

تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع

صبر من همچون کوهی محکم بود، اما از آن زمان که عاشقت شده ام، غم دوری از تو همچون دستی صبرم را مثل موم نرم کرد. یعنی عشقت صبر را از من گرفت.

✦✦✦✦

بیت نهم

همچو صبحم یک نفس باقیست با ملاقات تو

چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع

مانند شمع سحری تا برآمدن صبح، در من یک نفس باقی مانده است رخسار نشان بده تا شمع سان دست از جان بکشم.

✦✦✦✦

بیت دهم

سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین

تا منور گردد از ملاقاتت ایوانم چو شمع

ای معشوق ظریف و لطیف، یک شب مرا از وصال خود مفتخر نما تا ایوان خانه ام از ملاقات تو مانند شمع روشن گردد.

✦✦✦✦

بیت یازدهم

آتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت

آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع

حافظ آتش عشق تو را با میل و رغبت در دل خود جای داده و این آتش دل را مانند شمع که از این کار عاجز است، نمی توانم با اشک چشمانم فرو نشانم.

منبع: شرح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.