کرونا پژوهشگر تاریخ دشتستان را هم از ما گرفت - وبلاگ آموزش شبکه

به گزارش وبلاگ آموزش شبکه، به گزارش خبرنگار خبرنگاران در بوشهر، محمدجواد فخرایی در سال 1329در برازجان به جهان آمد. وی تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان های آفتاب و دانش پشت سر گذاشت و در سال 1349 پیروز به اخذ دیپلم از دبیرستان فرخی برازجان شد.

فخرایی در سال 52 با سرانجام یافتن دوره سربازی به استخدام آموزش و پرورش درآمد و به عنوان معلم در روستاهای بخش بوشکان شهرستان دشتستان مشغول به خدمت شد. وی در سال 58 در رشته تاریخ در مقطع کارشناسی از دانشگاه تبریز دانش آموخته و از طریق آموزش و پرورش آذربایجان غربی به منطقه سعدآباد دشتستان منتقل شد.

فخرایی پس از 10 سال تدریس در دبیرستان های شبانکاره و آبپخش، به برازجان منتقل و در آنجا مشغول به خدمت شد و در نهایت مهرماه 1383 بازنشسته شد. وی در این تنها اثر خود به نام دشتستان در گذر تاریخ (سال 83) را منتشر کرد؛ کتابی ارزشمند که در آن به معرفی شهرستان دشتستان در ابعاد مختلف نظیر بعد فرهنگی، آداب و رسوم و نقش تاریخی آن و... پرداخته شده است. افزون بر این، از فخرایی مقالات و پژوهش های متعدد تاریخی در مطبوعات استان و کنگره ها و همایش ها استانی و ملی منتشر شده است.

وی یکی از فعالان عرصه فرهنگ و تاریخ دشتستان و از اعضای اصلی انجمن تاریخ و فرهنگ و ادب دشتستان به شمار می رفت. این تاریخ پژوه در طول حیات خویش بارها با برگزاری نکوداشت هایی با عنوان فرزانگان دشتستان به معرفی نخبگان و فعالان ادبی، تاریخی و فرهنگی، ورزشی، خیرین و... این شهرستان مبادرت ورزیده است.

برگزاری کنگره به شهادت سکوت در سال 96 یکی از رویدادهایی بود که با همت محمدجواد فخرایی به منظور معرفی نقش دشتستان در مبارزه با استعمار در برازجان برگزار گشت. وی همچنین تلاش و عزم وافری در راستا شناساندن تاریخ و فرهنگ دشتستان و استان بوشهر در قالب مصاحبه های گوناگون، مقالات و دست نوشته ها و تاریخ شفاهی داشته است.

فاطمه کرمپور، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بوشهر طی پیامی درگذشت این تاریخ پژوه را به جامعه فرهنگی استان تسلیت گفت. در این پیام آمده است:

إِنَّا للّه وإِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ؛ خبردرگذشت استاد محمدجواد فخرایی برای تمامی فرهنگ دوستان و نویسندگان دشتستان بسیار سخت و اندوهناک است. استاد فخرایی از مفاخر استان و فخر دشتستان بود که حضورش در هر محفلی قوت قلب برای همه ما بود. او معلمی دلسوز، مهربان و متعصب بر زادگاه و منطقه خود که واقعا عاشق دشتستان بود و نام دشتستان که می آمد، مانند بچه ای که در آغوش مادرش پناه بگیرد، اشک شوق از چشمانش سرازیر می شد. بدین وسیله این ضایعه سخت را به خانواده بزرگ فخرایی و تمامی دوستداران فرهنگ و هنر این منطقه تسلیت می گویم و آرزو می کنم نویسندگان این دیار، راه و اندیشه استاد را در پیش بگیرند.